آشپزی اقیانوسیه

پیش از ورود به بحث اصلی لازم است اشاره کنیم که اصطلاح آشپزی اقیانوسیه به غذاهای استرالیا، نیوزیلند و گینه نو و تعدادی دیگر از جزایر آن منطقه اطلاق می‌شود. در آشپزی اقیانوسیه، تحت تاثیر موقعیت جغرافیایی این منطقه، غذاهای دریایی اهمیت ویژه‌ای دارند و سیب‌زمینی ساده و شیرین، یم (نوعی غده خوراکی) و تارو (یکی از اولین گیاهانی که انسان به کشت آن اقدام کرد) در کنار این غذاهای دریایی بسیار پرمصرفند.
از دیگر خوراکی‌هایی که در آشپزی اقیانوسیه به مقدار بیشتری از آن استفاده می‌شود نارگیل و محصولات آن، یعنی شیر، روغن و شکر نارگیل است.

آشپزی اقیانوسیه در شکل کلاسیک خود روش پخت کلاسیک و بسیار محبوبی نیز دارد. در این متد که امروزه در سراسر دنیا از آن استفاده می‌کنند و حتی در آشپزی سنتی برخی از نقاط کشورمان نیز از قدیم وجود داشته اما به عنوان روشی مربوط به اقیانوسیه شناخته می‌شود، چاله‌ای در زمین حفر می‌کنند و آن را با روشن کردن آتش و قرار دادن سنگ‌های داغ در آن درواقع به یک فر زمینی تبدیل می‌کنند؛ مرحله بعد از ساخت این فر زمینی قرار دادن مواد غذایی در زمین به روی سنگ‌های داغ و دفن کردن غذا میان آنها است. گفته می‌شود که این روش پخت غذا برای اولین بار در پاپوآ گینه نو استفاده شده و از آنجا به نقاط دیگر دنیا معرفی شده است.

خوراکی‌های مشهور اقیانوسیه

همانطور که گفتیم قاره اقیانوسیه غذاها و خوراکی‌های بی‌نظیر و مشهوری دارد که در این بخش به چند مورد از معروف‌ترین آنها اشاره می‌کنیم.

پنیر مینلند (Mainland Cheese)

این نوع پنیر در نیوزیلند تولید شده و از شیر پاستوریزه گاو به دست می‌آید. منحصر به فرد بودن این نوع پنیر به طور مستقیم به منطقه جغرافیایی آن برمی‌گردد چرا که برای به دست آوردن پنیری با آن کیفیت لازم است گاوها در محیطی طبیعی و با خوردن چمن‌های باکیفیت و تازه چرا کنند. کیفیت بالای چمن‌ها در این رژیم غذایی منجر به تولید شیری می‌شود که می‌توان با استفاده از آن پنیری به رنگ زرد طلایی، شیرین و با بافتی خامه‌ای تولید کرد. این پنیر خود چهار نوع مختلف است (شامل سه نوع چدار و دسته‌ای پنیر به نام اگمونت).

توآتوآ (Tuatua)

همانطور که اشاره کردیم غذاهای دریایی بخش مهمی از رژیم غذایی مردم اقیانوسیه محسوب می‌شوند. توآتوآ نوعی صدف خوراکی است که در هر سه جزیره اصلی نیوزیلند یافت می‌شود. این صدف‌ها جنس پوسته کمی متفاوتی دارند که برای مردم آن ناحیه به سادگی قابل تشخیص است. افراد برای یافتن توآتوآ باید زیر شن‌های تمیز سواحل اقیانوس را بگردند. شاید برایتان جالب باشد که بدانید این نوع صدف به نوعی حفاظت‌شده است و هر فرد بسته به ناحیه‌ای که صدف‌هایش را از آن جمع می‌کند اجازه جمع‌آوری بیش از ۵۰ تا ۱۵۰ صدف در روز را ندارد.
این نوع صدف قابلیت صرف به شکل خام را دارد اما صورت معمول‌تر صرف آن امروزه به شکل بخارپز یا آب‌پز است.

پالوسامی (Palusami)

این غذا مربوط به جزایر سامون است و با برگ تارو، شیر نارگیل، نمک و پیاز آماده می‌شود. برگ‌های تارو را، که بی‌شباهت به برگ دلمه نیستند، با مواد ذکر شده می‌پزند و خالی یا با اضافه کردن موادی مثل سالمون یا گوشت گاو صرف می‌کنند.

سالمون اطلس تاسمانی (Tasmanian Atlantic Salmon)

این نوع سالمون در قفس‌های باز در بندرگاه پرورش پیدا می‌کنند و یکی از مهم‌ترین و از لحاظ اقتصادی ارزشمندترین ماهی‌های استرالیا هستند. این نوع سالمون که در لنگرگاه‌های تاسمانی پرورش پیدا می‌کنند از لحاظ ارزش غذایی به دلیل کیفیت بالا، تضمین سلامت بدن و رساندن مواد مورد نیاز به آن یکی از معدود «سوپرفود»ها شناخته می‌شود. اخیراً پرورش این نوع سالمون که با بافت روغنی و طعم قوی بی‌مثالش به شدت میان آشپزهای دنیا نیز محبوبیت دارد به دلیل نگرانی‌های محیط زیستی با برخی جدل‌ها همراه شده.

مومو (Mumu)

مومو آخرین غذایی است که ما در این مطلب قصد معرفی آن را داریم.

ریشه این غذای سنتی به پاپوآ گینه نو برمی‌گردد و همانطور که احتمالاً با توجه به مطالبی که بالاتر خواندید انتظار دارید آن را درون چاله‌ای در زمین می‌پزند.

برای پخت مومو سنگ‌های داغ فر زمینی را با برگ‌های موز می‌پوشانند و روی آن گوشت، انواع ریشه‌های سبزیجات، میوه و مقدار زیادی شیر نارگیل می‌ریزند و رویشان را نیز با برگ موز می‌پوشانند تا بخار غذا از آن خارج نشود. گفته می‌شود که پخت این غذا جزء کارهای پرمشقتی است که برای انجام آن همکاری همه اعضای خانواده لازم است.

ضمن تشکر از همراهی شما با وبسایت شیلا تا پایان این یادداشت، امیدواریم اطلاعات این پست، که در آن سعی کرده بودیم نمونه‌های ممتازی از غذاهای آشپزی اقیانوسیه را به شما معرفی کنیم، مورد پسندتان واقع شده باشد.