انواع زیتون

کالاماتا

این زیتون که پادشاه زیتون‌های یونانی است رنگی بنفش، پوستی براق و شکلی بادامی دارد. معمولاٌ برای طعم دهی به کالاماتا آن را در سرکه و یا روغن زیتون غوطه‌ور می‌کنند تا مزه‌ای دودی و میوه‌ای به خود بگیرد. تولیدکنندگان این زیتون غالباً آن را با مواد مختلفی پر می‌کنند که پنیر فتا یکی از آنهاست. اندازه نسبتاً بزرگ این زیتون به مصرف‌کننده اجازه می‌دهد که آن را شکم پر بخورند. کالاماتا که در کنار دریای ایونی برداشت می‌شود، معمولاً به عنوان یک اسنک به تنهایی و یا به همراه گل کلم مصرف می‌شود.

آلفونسو

اگرچه آلفونسو به عنوان یک زیتون شیلیایی شناخته می‌شود امّا حقیقت این است که ناحیه‌ای که در آن کاشت و برداشت می‌شود (تاکنا) از سال ۱۹۲۹ توسط دولت پرو حکمرانی می‌شده است. از این رو میتوان این زیتون را محصولی از کشور پرو دانست. این زیتون که رنگی بنفش و ابعادی بزرگ دارد معمولاً در شوراب نگهداری شده و سپس در شراب قرمز خیس می‌خورد. آلفونسو عموماً آبدار و گوشتی است و طعمی تلخ با خود به همراه دارد. طعم قوی این زیتون سبب شده که در غذاهای بسیاری استفاده داشته باشد. علاوه بر این، در آمریکای جنوبی از روغن کالاماتا روغن زیتونی تهیه می‌شود که محبوبیت زیادی در بین مردم این ناحیه دارد.

نیون

زیتون نیون نوعی زیتون فرانسوی است که در منطقه نیون و از درخت تانچه بدست می‌آید. این زیتون زمانی که کاملاً رسیده است برداشت می‌شود و پس از خشک شدن به روغن زیتون آغشته می‌شود. این کار سبب می‌شود نیون بافتی چروک به خود گیرد. این زیتون سیاه رنگ طعمی تلخ امّا ملایم دارد. برای بهتر کردن مزه این زیتون فرانسوی تنها کافیست به آن مقداری گیاه رزماری و یا آویشن اضافه کنید.

پیچولاین

پیچولاین زیتونی سبز و کوچک است که در منطقه‌ای به نام گارد در جنوب فرانسه یافت می‌شود و از محبوب‌ترین زیتون‌ها بین فرانسوی زبانان است امّا امروزه در سراسر دنیا پراستفاده است. بافت کریسپی این زیتون سبب شده تا در کنار بشقاب‌های پنیر سرو شود. پیچولاین هنگامی که هنوز سبز رنگ و کال است برداشت می‌شود و سپس برای مدتی در شوراب نگهداری می‌شود تا طعمی میوه‌ای به خود گیرد.

میشن

اگرچه در ابتدا تصور می‌شد که این زیتون ریشه‌ در کشاورزی اسپانیایی داشته باشد امّا امروزه همه کارشناسان متفق‌القولند که میشن یک محصول آمریکایی است و از قرن ۱۸ م. در کالیفرنیا کاشت و برداشت می‌شده است. این زیتون معمولاً در زمانی که سبز رنگ است برداشت می‌شود امّا نمونه سیاه رنگ آن نیز در سراسر جهان محبوبیت خاصی دارد. میشن یکی از زیتون‌هایی است که از آن به طور ویژه برای روغن گیری استفاده می‌شود و محصولی که از آن پدید می‌آید یکی از خوش‌طعم‌ترین روغن زیتون‌های موجود در بازار آمریکاست.

گاتا

بحث‌های مختلفی پیرامون رنگ این زیتون پدید آمده است امّا اکثریت رنگ آن را قهوه‌ای- بنفش و یا سیاه می‌دانند. آنچه واضح است این است که گاتا از مشهورترین زیتون‌های ایتالیایی است. این زیتون معمولاً کوچک است و در شوراب نگهداری شده و به روغن زیتون آغشته می‌شود. امّا گول سایز کوچک این زیتون را نخورید زیرا برخلاف اندازه کوچک خود طعمی قدرتمند دارد که می‌توان ترشی آن را به مزه لیمو شبیه دانست. بسته به نوع نگهداری این زیتون بافت آن میتواند چروک و جویدنی و یا نرم و پرآب باشد. گاتا معمولاً به همراه انواع پنیر و یا در کنار اسپاگتی سرو می‌شود.

بالدی

بالدی یکی از پرمصرف‌ترین زیتون‌های آفریقا و از محصولات کشور مراکش است. جالب است بدانید که مراکشی‌ها زیتون‌های متنوعی تولید می‌کنند امّا به دلایلی تنها تعداد کمی از آنها را به سایر کشورها صادر می‌کنند که بالدی یکی از آنهاست. این زیتون معمولاً در آخر فصل برداشت هنگامی که به بلوغ کامل رسیده و به درستی طعم گرفته است، از شاخه جدا می‌شود. برخلاف بسیاری از زیتون‌ها، بالدی پس از برداشت در شوراب غوطه‌ور نمی‌شود. در عوض کمی نمک روی آن ریخته شده و خشک می‌شود و سپس به روغن زیتون آغشته می‌شود. خشک کردن این زیتون سبب می‌شود تا پوستش چروک شود و ظاهری متفاوت با اکثر زیتون‌ها به خود بگیرد. از این زیتون میتوان در انواع سالاد استفاده کرد.

امیدواریم این یادداشت کوتاه در وبسایت رستوران‌های زنجیره‌ای شیلا مورد پسندتان قرار گرفته باشد!