این میوه رایج ترین نوع گوجه در ایران و سراسر دنیاست. گوجه کامپری اسید کم، طعم شیرین و رنگی قرمز دارد و از لحاظ اندازه بزرگتر از گوجه گیلاسی و گردتر از گوجه آلویی است. نکته جالب در مورد برداشت این محصول این است که آنها با بوته کنده میشوند بنابراین در مسیر رسیدن به مقصد نیز به رشد طبیعی خود ادامه میدهند و نیازی به استفاده از گاز اتیلن برای رسیدن ندارند. این گوجه به طور معمول در همه فصول تولید میشود و استفاده از آن محدودیت خاصی ندارد. مزه شیرین کامپری سبب شده که امروزه در انواع مختلف غذاها و سالادها استفاده شود. رستورانها معمولاً از این نوع گوجه در ساندویچها و سسهای خود استفاده میکنند.
گفته میشود که گوجه گیلاسی در واقع جد گوجهی پرورشی مدرن است و تنها گوجه فرنگی وحشیای است که در خارج از آمریکای جنوبی یافت میشود. محبوبیت این گوجه در آمریکا به اوایل قرن ۲۰ برمیگردد و دستورپختهای قدیمی بسیاری که در آنها از این نوع گوجه استفاده شده از گذشتگان باقی مانده است. گوجه گیلاسی که امروزه در ایران نیز توجه مصرفکنندگان زیادی را به خود جلب کرده است اندازهی کوچکی دارد و به طور معمول گرد است. میزان آب این محصول به حدی بالاست که در هنگام گاز زده شدن به بیرون پاشیده میشود. به علت سایز کوچک این گوجه و بافت منحصر به فردش در انواع سالاد، کباب، اسنک و ساندویچ پرمصرف است.
بسیاری از خانوادههای مختلف گوجه محصولات سبز رنگی دارند امّا تعداد زیادی از این گوجههای سبز رنگ در واقع همان گوجههای قرمزی هستند که پیش از رسیدن برای مصارفی مانند ترشی کردن و یا نان پیچیدن برداشت میشوند. به علت رنگ عجیب این گوجهها افراد زیادی از خوردن آنها امتناع میکنند امّا واقعیت ماجرا این است که این محصول ضرری برای انسان ندارد، بلکه دارای آنتی اکسیدانهای متنوعی است که برای سلامتی مفید است و در داشتن تغذیه سالم به شما کمک میکند.
چند نوع از گوجهها گاهی به رنگ زرد تولید میشوند. این محصول از لحاظ تغذیهای با گوجه قرمز تفاوتهایی دارد. به طور مثال گوجههای زرد سرشار از فولات، نیاسین، فسفر و سدیم هستند امّا به در مقایسه با گوجه قرمز از ویتامین سی کمتری دارند. طعم این گوجه شیرینتر از گوجههای معمول است و علّت آن عدم وجود لیکوپن (عامل قرمز رنگ بودن گوجه) است. به دلیل داشتن اسید پایین استفاده از گوجه زرد در انواع سوپها مرسوم است که از میان آنها میتوان به سوپ گازپاچوی طلایی اشاره کرد.
این محصول که به گوجه فرآوری شده نیز معروف است شکلی استوانهای، دانههای کم و بافتی پر آب دارد و به همین دلیل برای نگهداری بسیار بدرد بخور است. همین ویژگی سبب شده است که این نوع گوجه به طور معمول در سسها، ربها و یا به شکل خورد شده در کنسروها استفاده شود. یک گوجه روما معمولاً ۱۱ کالری و یک گرم فیبر دارد.
این محصول از بزرگترین انواع گوجه است که وزنی نزدیک به ۲۰۰ گرم و بافتی پر حجره دارد. رنگ این گوجه عمدتاً قرمز است امّا ممکن است که در رنگهای صورتی، بنفش و سیاه نیز دیده شود. به علّت بزرگ و گوشتی بودن بافت این گوجه معمولاً به صورت حلقه حلقه مصرف میشود. اگرچه گوجه بیف استیک در بین کشاورزانی که برای مصرف خانه خود کاشت و برداشت میکنند محبوبیت بالایی دارد امّا به صورت تجاری تولید انبوهی ندارد زیرا سایز بزرگ و قیافه خاص آن با سلیقه بسیاری از مردم همخوانی ندارد.
خلاف گوجه فرنگیهای هیبریدی که از سویههای گوجه فرنگی مختلف به دست میآیند، گوجه فرنگیهای موروثی را میتوان در یک خط ژنتیکی ردیابی کرد. این بدین معناست که اصولاً آنها نژادهای خالص هستند و از ترکیب چند محصول پدید نیامدهاند. گوجه فرنگیهای موروثی به دلیل طعم و بافت ویژهاشان ارزشمند هستند و در رنگهای متنوعی از جمله نارنجی و بنفش تیره عرضه میشوند. با این حال، تکسویه بودن این محصول باعث میشود که گوجه فرنگیهای موروثی عمر مفید کمتری داشته باشند و در مقایسه با به هیبریدها مقاومت بسیار کمتری در برابر بیماری و آفت از خود نشان دهند.
امروز سعی کردیم تا شما را با بخشی از رستههای گوجه فرنگی آشنا کنیم. امید است که این اطلاعات جدید کمک کند تا بتوانید با لذت بیشتری این محصول مغذی را مصرف کنید. همچنین میتوانید برای سفارش دادن غذاهایی که در بسیاری از آنها از گوجه فرنگی استفاده شده به وبسایت رستورانهای زنجیرهای شیلا سر بزنید.