اگرچه ممکن است هنگامی که کلمه طعمدهنده به گوش شما میخورد، ذهنتان به سمت سبزیهای محبوبی مانند رزماری، نعنا، پونه و ترخون برود امّا بسیاری از موادی که شما هر روزه در آشپزخانه استفاده میکنید نیز جزو دسته آروماتیکها هستند و لزوماً نیاز نیست که این کلمه به معنی گیاهان کوهستانی باشد. از طعمدهندههایی که در سراسر دنیا پراستفاده هستند میتوان به سیر، پیاز، روغن زیتون، زنجبیل، هویج و موسیر اشاره کرد. در ادامه به بررسی برخی از محبوبترین ترکیبات آروماتیک در چند کشور و منطقه مختلف دنیا میپردازیم.
ذائقه مردم هر منطقه از دنیا متفاوت است. به طور مثال برخی کشورها (مانند هند و تایلند) غذا را کمی تندتر میپسندند و بسیاری از کشورهای خاورمیانه آشپزی با مواد شیرینتر را ترجیح میدهند. برخی مناطق (مانند ژاپن) به علت دسترسی به آبهای آزاد به نسبت سایر کشورها مقدار بیشتری غذای دریایی مصرف میکنند. همین تفاوت در سلیقه غذایی نواحی گوناگون کره زمین سبب شده تا مردم هر کشور از ترکیبات متفاوتی از آروماتیکها برای طعمدار کردن غذای خانگی خود استفاده کنند. در این بخش با برخی از این ترکیبات خوشطعم آشنا میشویم.
مدتهاست که فرانسویها از ترکیبی که به آن میرِپوآ میگویند برای طعمدار کردن سوپ، مارینادها و کسرولهای خود بهره میبرند. این ترکیب شامل هویج، پیاز و کرفس است. در نگاه اول ممکن است این مخلوط غذایی آنقدر خوشمزه بنظر نرسد امّا شک نکنید که طعمی بینظیر به غذا میدهند. اضافه کردن کره به این ترکیب باعث میشود تا این چاشنی به همه بخشهای غذای شما نفوذ کند.
نسبت پیاز به هویج در این ترکیب ۲ به ۱ است و برای گرفتن نتیجه بهتر مواد را تا جایی که میتوانید خرد کنید. اگر این میزان از طعمدهنده برای شما کافی نبود میتوانید سبزیجاتی مانند آویشن و ترخون را نیز به آن اضافه کنید.
در آشپزی تایلندی توجه بر روی غذاهایی با طعم و بوی تند و اسپایسی است. برای بدست آوردن مزه محبوب تایلندیها موسیر، فلفل و سیر را به کمک روغن زیتون و یا شیر نارگیل سرخ کنید. به خاطر داشته باشید که آشپزی تایلندی بر روی غذاهایی تمرکز دارد که پیچیدگی خاصی داشته و معمولاً خاصیت درمانی نیز دارند. برای افزودن خواص درمانی به این ترکیب میتوان علف لیمو، لیموی کفیر و گلنگال به آن اضافه کنید. گلنگال از خانواده زنجبیل است که میتواند نقش یک آنتیاکسیدان را برای بدن بازی کند. از این ترکیب میتوان در تهیه نودل، سالاد، غذاهای دریایی و انواع سوپ استفاده کرد.
همانطور که بسیاری از شما میدانید غذای هندی به ترکیبات آروماتیک خود مشهور است و تاثیر زیادی از موقعیت جغرافیایی کشور و سنتهای رایج در آن میگیرد. تنوع در خاک، فرهنگ، مذاهب و آب و هوا همگی در گوناگونی ذائقه هندیها تاثیر دارند. بعضی از غذاهای آنان پایهای سسی دارند و از موادی مانند گوجه، شیر نارگیل و ماست بهره میبرند. غذاهای دیگری نیز هستند که بافتی خشک دارند و از گوشت و سبزیجات تهیه میشوند. در هر دو صورت یکی از ترکیبات محبوب هندیها برای طعمدار کردن غذا شامل تفت دادن زیره، هل، میخک، پیاز، فلفل قرمز، زردچوبه و سیر پخته به کمک روغن نباتی و یا کره آب شده است.
چینیها معمولاً غذا را در دمای بالا طبخ میکنند و از ترکیبات محبوب آروماتیک آنها میتوان به سیر، زنجیل و پیازچه تفت داده شده اشاره کرد. برای طعم دادن بیشتر میتوانید به این مخلوط فلفل قرمز، موسیر، گشنیز و بادبان ستارهای (ادویهای که از یک درخت چینی به اسم ایلیسوم وروم تهیه میشود) نیز اضافه کنید. توجه داشته باشید که آشپزی چینی ناحیه به ناحیه متفاوت است. به طور مثال در قسمت شرقی کشور طعم و بوی ملایمتر رایج است و در بخشهای مانند سیچوآن غذا با هویتی تندتر موردپسند است و از این رو استفاده زیاد از فلفل قرمز در این نواحی محبوبیت بیشتری دارد.
اساس آشپزی لاتین ترکیبی خوش طعم به نام سوفریتو و یا رفوگاتو است که پایه اصلی غذاهای لاتین بسیاری مانند فاروفا است. این ترکیب شامل پیاز، سیر، گوجه و فلفل است. در برخی موارد برای طعمدهی بیشتر زیره، پاپریکا، پونه، فلفل دلمهای، سرکه و برگ بو نیز به این مخلوط اضافه میشود. دقت کنید که برای آماده کردن این ترکیب بهتر است مواد را به کمک روغن در دمای ملایم تفت دهید و از استفاده دمای بالا خودداری کنید.