چیکس استریپس؛ غذایی پرطرفدار با منشأ نامعلوم!
چیکن استریپس چیست؟
چیکن استریپس- که از نامهای دیگر متداول دیگر آن در آمریکا چیکن تِندِر به معنای مرغ لطیف و تُرد و در سایر نقاط دنیا چیکن فینگر است- درواقع فیله سینه مرغ است که آن را در آرد و ادویه غلتانده و سرخ می‌کنند. در برخی کشورها نیز متداول‌تر است که علاوه بر آرد فیله‌ها را به تخم‌مرغ هم‌زده نیز آغشته کنند.
تاریخچۀ مبهم چیکن استریپس!
اولین بار آشپزهای کدام کشور یا ناحیه چیکن استریپس را به وجود آوردند؟ این سؤالی است که پیدا کردن جواب دقیق آن تقریباً غیرممکن است، هرچند که حدس و گمان‌هایی در این باره وجود دارد.
یکی از حدس‌ها در این باره که به طور کلی چه کسانی اولین بار تصمیم به سرخ کردن مرغ گرفتند به مردم اسکاتلند برمی‌گردد. درواقع گمان می‌رود در قرون وسطی که اغلب مردم دنیا مرغ‌ها را می‌پختند یا آن را آب‌پز می‌کردند، مردم اسکاتلند مرغ سرخ‌شده می‌خوردند و بعدها مهاجران اسکاتلندی بودند که این نوع طبخ را به آمریکایی‌ها یاد داده‌اند. یک حدس ناراحت‌کننده دیگر دربارۀ آشنایی آمریکایی‌ها با مرغ سرخ‌شده هم این است که برده‌های آفریقایی شاغل در آشپرخانه‌ها این نوع پخت مرغ را به آن‌ها یاد داده باشند. اما چیکن استریپس از کجا آمد؟
این غذا با نامهای مختلفی در سطح دنیا معروف است و همه انواع آن هم در نهایت با تفاوت‌های جزئی در اندازه و زخامت در واقع یک چیزند اما همین موضوع پیگیری ردپای این فیله‌های سرخ‌شده را در تاریخ دشوار کرده است؛ در هر حال رستورانی در همپشایر منچستر وجود دارد که ادعا می‌کند در ۱۹۷۴ برای بار اول شکل انگشتی این فیله‌های آردخورده سرخ‌شده را به وجود آورده اما حقیقت این است که طبق گفتۀ شاهدان در همان زمان رستوران‌های دیگری هم آن غذا را سرو می‌کردند، با این تفاوت که قطعات فیله‌های سرخ‌شدۀ آن‌ها با ضخامت و ابعاد بزرگ‌تری بُرش خورده بود! حین پیگیری ردپای این غذا باز هم با این تفاوت کوچک روبه‌رو می‌شویم؛ برای مثال آشپزی در دهه ۱۹۵۰ بدون اینکه اقدام به ثبت رسپی ابداعی‌اش کند قطعات مرغ را سرخ می‌کرد و به آن‌ها «چیکن استیک» می‌گفت. اما قدیمی‌ترین یافته با نام چیکن فینگر به روزنامه‌ای مربوط به سال ۱۸۹۳ برمی‌گردد که در آن دستور پخت ساندویچ چیکن فینگر را آورده که در آن هم اصلاً خبری از مرغ سرخ‌شده نیست! بلکه برای درست کردنش باید فیله‌های رُست‌شده سرد را به قطعاتی انگشتی بریده، آن‌ها را به سس مایونز آغشته کنید و روی نان کَره‌ای بگذارید! (اگر مرغ سرخ‌شده دوست ندارید می‌توانید از این دستور غذای سادۀ قرن نوزدهمی برای آماده کردن وعدۀ بعدی غذایتان استفاده کنید!)
به طور خلاصه می‌شود گفت هر چه بیشتر به دنبال منشأ این غذا بگردید با روایت‌های بیشتر و گیج‌کننده‌تری روبه‌رو خواهید شد؛ حتی ممکن است به متنی از سال ۱۹۵۲ برسید که در آن دستور آماده‌سازی نوعی سالاد با چیکن فینگر توضیح داده شده (که این دستور ممکن است شما را هم به یاد سالاد پرطرفدار و معروف سزار بیندازد که می‌توانید تاریخچۀ آن را در متن دیگری در همین سایت مشاهده کنید)؛ بهرحال اگر پذیرفتن تاریخ مکتوب را به تاریخ شفاهی ترجیح می‌دهید قدیمی‌ترین سند مکتوبی که همۀ مشخصات چیکن استریپس، از جمله ظاهر، مواد و نوع طبخ را در برمی‌گیرد مربوط است به روزنامه‌ای در سال ۱۹۶۶ و تبلیغ رستورانی محلی واقع در اوهایوی آمریکا.
سخن آخر این که به طور کلی فیله مرغ سوخاری، این فست فود خوشمزه و محبوب را به هر کدام از نام‌هایش که ترجیح می‌دهید صدا کنید اما پیشنهاد می‌کنیم آن را در منوی رستوران‌های زنجیره‌ای شیلا در دسته‌بندی «سوخاری» با همین نام معروف‌ترش در ایران، یعنی «چیکن استریپس»، پیدا کنید و با سفارش آن یک وعده فیله مرغ تازه که به بهترین شکل مزه‌دار و سوخاری شده میل کنید. فیله مرغ سوخاری شیلا در کنار سیب‌زمینی، سس مخصوص، سالاد کلم و نان بروچن سرو می‌شود.