به نظر میرسد منشأ اولین سالادهای جهان امپراتوری روم باشد. مردم از آن زمان علاقه داشتند انواع سبزیجات تازه را با روغن گیاهان و نمک مخلوط و به عنوان وعدۀ غذایی صرف کنند؛ در واقع نام سالاد از ریشه sal لاتین به معنای نمک گرفته شده و این موضوع اهمیت طعم نمک افزوده به سبزیجات را آشکار میکند. این نوعهای سادهتر سالادهای رومی تا به امروز جایگاه خود را حفظ کردهاند و با توجه به محبوبیت و رشد روزافزون سبک غذایی گیاهخواری میتوانید آنها را بطور گسترده با نامهایی مثل سالاد گاردن یا سبزیجات در منوها پیدا کنید. در همین راستا ما به شما سالاد کلم رستوران شیلا را برای صرف سالادی در کنار غذای خود پیشنهاد میکنیم؛ اما بعضی افراد همچنان سالادهای حاوی مواد پروتئینی حیوانی را به سالادهای سبز ترجیح میدهند. یکی از محبوبترین غذاهای این دسته سالاد سزار است که در ادامه به معرفی اجمالی آن میپردازیم.
بسیاری از افراد گمان میکنند سالاد سزار ریشهای قدیمی دارد و نام آن به نوبهای مربوط به ژولیوس سزار میشود اما در واقعیت این گمان از تاریخچۀ حقیقی سالاد سزار بسیار دور است. سالاد سزار در واقع نام خود را از خالقش، سزار کاردینی گرفته است. سزار کاردینی رستورانداری ایتالیایی بود که پیش از خلق سالاد معروف و عالمگیرش در چند رستوران در نواحی مختلف ایالات متحده آمریکا به عنوان سرآشپز کار کرده بود و یکی دو رستوران هم افتتاح کرده بود؛ اما شاید جالب باشد که بدانید نه ایتالیا و نه آمریکا محل تولد این سالاد معروف و محبوب نیستند!
سالاد سزار به دنبال قانون منع الکل در آمریکا -که به موجب آن تولید، واردات، حمل و فروش هر گونه نوشیدنی الکلی بین سالهای ۱۹۲۰ تا ۱۹۳۳ در این کشور ممنوع اعلام شد- و مهاجرت سزار کاردینی به مکزیک برای رهایی از دست قانون ممنوعیت در سال ۱۹۲۴ در این کشور خلق شد.
دختر این رستوراندار مدعی است روز چهارم جولای (یعنی روز استقلال ایالات متحده آمریکا که هر سال آن را جشن میگیرند) در سال ۱۹۲۴ بود که پدرش این سالاد معروف را هنگامی خلق کرد که در پی فروش زیاد آن روز حین آشپزی برخی از مواد اولیه مورد نیازش را نداشت و مجبور به ترکیب مواد غذایی در دسترس خود با یکدیگر شد. منابع شفاهی دیگری میگویند سازندۀ این سالاد در واقع یکی از کارکنان رستوران سزار کاردینی بوده و صاحب رستوران رسپی او را دزدیده و کار را به نام خود تمام کرده است؛ بههرحال مانند بسیاری از غذاهای دیگر روایات شفاهی مختلفی در مورد خلق این سالاد هم وجود دارد، اما همه توافق دارند که سالاد سزار اولین بار در مکزیک و در رستوران سزار کاردینی ایتالیایی به وجود آمده است.
رسپی اولیۀ سالاد سزار شامل هفت مادۀ غذایی بود: کاهوی رومی، دو تخممرغ که به مدت تنها یک دقیقه با آب پایینتر از نقطۀ جوش آبپز شدهاند، سیر، روغن زیتون، پنیر پارمیجانو (که در ایران اغلب به پیروی از تلفظ انگلیسی به آن پارمسان میگویند)، نان کروتُن (نانهای سرخشده یا برشته مکعبیشکل) و سس ووسترشر (که نوعی چاشنی تخمیری است). برخی میگویند درواقع برادر کاردینی، الکس، خلبان نیروی هوایی در جنگ جهانی اول بود که این سالاد را هنگام حضور در رستوران سزار ابداع کرد و برخی هم میگویند وقتی الکس چند سال بعد از ابداع سالاد سزار به مکزیک رفته بود بعد از دیدن غذای ابداعی برادرش ماهی آنچوی را نیز به مواد آن اضافه کرده و نام سالاد آویاتور (به معنی خلبان) را برای آن انتخاب کرده. بعدتر این سالاد مورد استقبال عمومی قرار گرفته و نامش به سالاد سزار تغییر کرده است.
امروزه سالاد سزار در هر منطقه نسبت به ذائقۀ مردم با تغییراتی همراه بوده؛ برای مثال برخی مخالف استفاده مواد غذایی تقریباً خام، مثل تخممرغ نسخۀ اصلی سالاد سزار، در غذا هستند، بعضی طعم و بوی ماهی آنچوی را بسیار تند میدانند و گروهی به طور کل مرغ را به جای ماهی روی کاهوها دلپذیرتر مییابند. برای مثال نسخهای از سالاد سزار که در آن مرغ گریل یا سرخشده جایگزین ماهی آنچوی شده و سس سالاد تخممرغ تقریباً خام ندارد در ایران محبوبتر و مقبولتر است. برای مثال رسپی سالاد سزار رستوران شیلا شامل سینه مرغ گریلشده، پنیر پارمسان، کاهو، زیتون، هویج، ذرت، نان تست و سس سزار مخصوص شیلاست که ترکیب موردپسندی در ایران است. شما میتوانید این سالاد را در بخش «پیشغذا»ها در منو شیلا پیدا کنید.