چند نکته جالب درباره رستوران زنجیره‌ای Papa John’s
شروع از کمد جاروها
هنگامی که جان اشنتر بعد از سه سال تحصیل در دانشگاه بال استیت مدرک بیزینس خود را دریافت کرد، تصمیم گرفت تا به محل تولد خود یعنی جفرسونویل واقع در ایالت ایندیانا برگردد تا اداره میخانه Mick’s Lounge را که پدرش به همراه یک شریک صاحب آن بود، برعهده بگیرد. او به سرعت این میخانه را بازسازی کرده و بدهی‌های معوقه آن را پرداخت کرد. یک سال بعد سهم پدرش از این میخانه توسط شریک دیگر که باب ارینگر نام داشت خریداری شد امّا جان همچنان نقشه‌های بزرگی برای این میخانه قدیمی که پاتوق افراد مسن بود داشت. او برای به تحقق پیوستن رویاهای خود دیوار کمد نگهداری جاروی میخانه را خراب کرد و یک اتاق کوچک برای پخت پیتزا بوجود آورد. محصول این اتاق به زودی طرفداران خود را پیدا کرد و کار به جایی رسید که آنها حدود سه تا چهار هزار پیتزا در هفته می‌فروختند. این موفقیت سبب شد که اشنتر، ارینگر و چند همراه دیگر یک مغازه نزدیک میخانه خود خریداری کنند، Mick’s Lounge را بفروشند و پیتزای پاپا جانز را پدید بیاورند.
ماشین و تنها سرمایه
اشنتر برای شروع کسب و کار خود به یک سرمایه اولیه و حداقلی نیاز داشت. بسیاری در این مرحله از اطرافیان و یا شرکای خود پول قرض می‌کنند تا کار خود را جلو ببرند امّا او نقشه دیگری در سر داشت. جان اشنتر برای دست یافتن به پول تصمیم گرفت تا ماشین خود را بفروشد. جالب است بدانید که او آنقدر به ماشین خود وابسته بود که بعدها به سفر دور و درازی برای یافتن وسیله نقلیه خود رفت و بالاخره توانست تا با ماشین محبوب خود دوباره دیدار کند.
روشی نوین برای رشد سریع
نکته جالب درباره رستوران‌های اولیه پاپاجانز این بود که خمیر پیتزای همه شعبات در یک دفتر در نزدیکی دفتر مرکزی اصلی شرکت واقع در لوییس‌ویل تهیه میشد و سپس آنها را دو بار در هفته به رستوران‌های گوناگون پاپا جانز می‌فرستادند. اشنتر معتقد بود این کار سبب می‌شود تا کیفیت غذا بالا بماند و طعم محصولات این رستوران زنجیره‌ای یکدست باشد. این تصمیم یک نتیجه دیگر هم داشت و آن این بود که خرید شعبات مختلف آن بسیار ارزان‌تر از سایر رستوران‌ها بود زیرا گردانندگان آن دیگر نیاز نبود دستگاه‌های پخت خمیر را خریداری کنند و به همین دلیل شعبات با پول کمتری احداث می‌شدند. این رشد سریع به جایی رسید که در اوایل دهه ۹۰ که محبوبیت پیتزا در بین آمریکایی‌ها به شکل تصاعدی بالا می‌رفت، پاپا جانز قادر بود هر سال تعداد شعبه‌هایش را دو برابر کند و در این زمان هزینه خرید یک شعبه پاپا جانز در حد ۱۰۰ هزار دلار بود. امروزه بهای فرنچایز کردن برای بسیاری از رستوران‌ها حدود یک میلیون دلار است. بنابراین میتوان به وضوح مشاهده کرد که پاپا جانز رشدی سرعتی و کم‌هزینه داشت.
طرفدار پر و پا قرص فوتبال
این رستوران زنجیره‌ای روابط پررنگی با صنعت راگبی آمریکا دارد. به طور مثال آنها یک قراردارد اسپانسرشیپ چند ساله با لیگ ملی راگبی آمریکا دارند و رستوران رسمی حامی تیم‌های آریزونا کاردینالز، آتلانتا فالکونز، بالتیمور ریونز، دالاس کاوبویز، دنور برانکوز، ایندیاناپولیس کولتس، میامی دلفینز، نیویورک جاینتز، نیویورک جتز و... هستند. در سال ۲۰۱۲ پیتون منینگ که در یکی از بهترین مدافعین چپ فوتبال آمریکایی به حساب می‌آید، در اولین سال قرارداد خود با برانکوز در ۲۱ شعبه پاپا جانز واقع در محدوده دنور سرمایه‌گذاری کرد. این یک سرمایه‌گذاری هوشمندانه بود زیرا بسیاری از طرفداران تیم وی عادت داشتند که در حین تماشای بازی پیتزا سفارش دهند.
البته پاپا جانز و مالکانش از ورزش ملی فراتر رفته و در صنعت فوتبال نیز حلقه‌ی قدرتمندی از روابط دارند. برای نمونه این شرکت در سال ۲۰۱۳ شریک رسمی پیتزای لیگ فوتبال انگلستان شد.