طی جنگ داخلی آمریکا یکی از جنرالهای آمریکایی در پیامی به دپارتمان جنگ در واشینگتن نوشت: «من لشکرم را بدون پیاز حرکت نخواهم داد»؛ هرچند که امروزه راههای بسیار بهتری برای درمان زخمهایمان در اختیار داریم اما این پیام نشاندهنده این واقعیت است که در طول تاریخ و در بزنگاههای پرخشونت تاریخی دسترسی به پیاز یکی از موارد حیاتی محسوب میشده، چرا که با یک ماده واحد هم میتوانستند یک لشکر را سیر کنند، هم میتوانستند زخمهایشان را ضدعفونی و درمان کنند.
همان طور که پیشتر در مطلبی دیگر در این وبسایت اشاره کردیم، پیاز اصطلاحی کلی با نام علمی آن آلیوم کپاست است که به گروهی از گیاهان اطلاق میشود. استفاده از پیاز که با حدود پنج هزار سال سابقه یکی از قدیمیترین خوراکیها هم هست در واقع به عصر مفرغ (یا عصر برنز) برمیگردد. پیاز در دورههایی برای گروهی از افراد، مانند دوران زندگی کارگران اهرام مصر، به عنوان غذای اصلی صرف میشده. به دلیل خواص بسیار زیاد پیاز که باستانیان به تجربه آنها را دریافته بودند، عجیب نیست که این گیاه در زمان مصریان باستان مقدس بوده و حتی پرستیده میشده. مردم آن دوره و منطقه حلقههای درون گیاه پیاز را نشانی از زندگی جاودان میدانستند و آن را همراه با مردگانشان دفن میکردند. نقوشی از این گیاه بر روی سنگهای مقبرهها نیز نقش بسته است. از لحاظ تاریخی رد نام گیاه پیاز را میتوان در کتب مقدس مسلمانان و یهودیان نیز پی گرفت.
ورزشکاران یونان باستان پیاز را یکی از منابع مهم تغذیه خود در نظر میگرفتند چرا که باور داشتند مصرف آن بدنشان را به تعادل میرساند؛ ورزشکاران المپیک همچنین قبل از مسابقات از آب پیاز هم تغذیه میکردند و آن را به بدنهایشان میمالیدند چرا که باور داشتند این کار برای ماهیچههایشان مفید است.
شاید برایتان جالب باشد که بدانید در قرون وسطی از این گیاه به عنوان کالایی مهم برای پرداخت بهای خانه و همچنین کادویی مناسب برای اهدا در مراسم عروسی هم محسوب میشده!
پیاز در طول تاریخ یکی از ابزارهای مهم پزشکی محسوب میشده و به دلیل خواصی که باستانیان بنا بر تجربه به آنها پی برده بودند برای درمان طیف وسیعی از بیماریها، از سرفه و سرماخوردگی تا مشکلات تنفسی مزمن یا حتی وضعیت پزشکی مشابه آنچه امروزه دیابت نامیده میشود کاربرد داشته است. حتی امروزه نیز پیاز به عنوان یک ماده غذایی سالم شناخته شده و به دلیل خواص ترکیباتش مصرف منظم آن با کاهش خطر ابتلا به بیماریهای قلبی، سرطان و دیابت مرتبط دانسته شده است.
در قرون وسطی و پیش از پیشرفت چشمگیر پزشکی استفاده از پیاز را برای درمان سردرد، حل مشکل ریزش مو و به عنوان پادزهر برای درمان جای گزیدگی مار نیز توصیه میکردند.
تا قرون وسطی اروپاییان از سه گیاه به عنوان ماده اولیه اصلی برای آشپزی استفاده میکردند که سومین آنها پیاز بود؛ دو گیاه دیگر لوبیا و کلم بودند. نکته جالب درباره این سه نوع گیاه این است که به همان میزانی که در آشپزی مردم طبقات پایینتر کاربرد داشت، افراد طبقات ثروتمندتر جامعه هم در پخت و پز از آنها استفاده میکردند.
امیدواریم این مطلب کوتاه برای شما جذاب بوده باشد و از شما دعوت میکنیم با مراجعه به بخش بلاگ وبسایت رستورانهای زنجیرهای شیلا سری به سایر یادداشتهای غذایی ما نیز بزنید.